Waarom waterbehandeling?

WAT WATER BETREFT: GEEN INSPANNING TE VEEL

Stromend water kan de oorzaak zijn van allerlei problemen: kalkaanslag, corrosie… Hoewel deze problemen geen enkele invloed hebben op de drinkbaarheid van het water, doet u er toch beter aan ze te vermijden. Deze brochure helpt u daarbij. Aqua Belgica, de Belgische Vereniging van Waterbehandelingsbedrijven, wil de consument bewust maken van de waarde van water: de kwetsbaarheid door vervuiling, de complexiteit van de samenstelling, de beperktheid van de watervoorraad. In deze brochure verneemt de lezer meer over de bestaande technieken voor waterbehandeling. De vragen en antwoorden achteraan zijn daarbij een handige leidraad. De hamvraag is: waarom moeten we en hoe kunnen we de kwaliteit van ons drinkwater verbeteren. Het leidingwater in onze huizen beantwoordt toch aan bepaalde normen? Waarom moeten we er dan iets aan wijzigen? Wat u in deze brochure niet vindt is hoe putwater, bronwater of water uit een vergaarbekken behandeld kan worden. Hoewel ook daarvoor technieken ontwikkeld zijn, gaan we er omwille van plaatsgebrek niet op in. Wie er meer over wil vernemen, kan steeds contact opnemen met Aqua Belgica.

 

WAT U MOET WETEN OVER WATER: WATER, KOSTBAAR EN BINNENKORT OOK ZELDZAAM?

Zonder lucht of water kan de mens niet overleven. Water drinken we, we koken ermee en wassen ons ermee. We maken ermee schoon en gebruiken het voor de productie van vele voedingsmiddelen. Dat water moet beantwoorden aan bepaalde criteria, want onze gezondheid hangt er in hoge mate van af. De bevolkingsgroei, de verhoging van ons comfort en de steeds grotere vraag naar water door de industrie doen het waterverbruik aan een steeds sneller tempo toenemen. Nochtans zijn de watervoorraden van onze planeet beperkt, ondoordacht gebruik verhoogt dan ook het risico dat water ooit een zeldzaam goed zal worden.

EEN GESLOTEN KRINGLOOP

Onze planeet is voor 2/3 bedekt met water. Zon en wind zorgen ervoor dat het oppervlaktewater van de oceanen verdampt. Ook van meren, vijvers en in mindere mate bronnen en rivieren verdampt een gedeelte van het water. En tenslotte zorgen ook de planten ervoor dat er waterdamp ontstaat. Die waterdamp vormt wolken. Uit die wolken, die door de wind worden meegevoerd, valt dan later neerslag onder de vorm van regen, sneeuw of hagel. Een gedeelte van die neerslag vloeit naar lager gelegen delen, zoals meren en rivieren. De rest sijpelt in de bodem en borrelt later uit bronnen op. Dat water vloeit op zijn beurt terug naar meren en rivieren. De cyclus is rond… en kan opnieuw beginnen.

REGENWATER… EEN ZUIVER GESCHENK VAN DE HEMEL. MAAR WAT DAARNA?

Hoe komt dat water, dat wij zomaar drinken en gebruiken zonder erbij na te denken, tot bij ons? Water dat als regen neervalt, is aanvankelijk zuiver en zacht. Maar voor het tot bij ons komt, wordt het vervuild door rook en de uitstoot van giftige stoffen. Bovendien is het onderhevig aan het biologische proces waardoor ook organische en minerale afvalstoffen worden opgenomen. Tenslotte neemt het nog bepaalde stoffen op wanneer het door de bodem dringt, en wordt het vervuild door mens en industrie. Dit alles maakt het winnen van gezond en zuiver drinkwater, dat voldoet aan wettelijke voorschriften, bijzonder moeilijk. Hier willen we meteen wijzen op de grote verdiensten van de technici in de stedelijke waterzuiveringsstations, die ondanks alle vervuiling er toch in slagen deze normen te handhaven. Het water dat uit bronnen, putten, boorputten of rivieren gewonnen wordt, moet meestal behandeld worden voor het verdeeld kan worden. Dat is wat de watermaatschappijen doen. Ze hanteren daarbij de normen die de wetgever inzake drinkwater oplegt.

DE EUROPESE RICHTLIJN

In 1980 vaardigde de Europese Commissie de Europese richtlijn 80/778 uit, met betrekking tot het drinkwater. De lidstaten moesten over de noodzakelijke wetten, reglementen en administratieve stappen beslissen om tegemoet te komen aan de vermelde richtlijn. In België gebeurde dit in drie regionale decreten. Vandaag moet in de eerste plaats het leidingwater, maar eigenlijk al het water dat als drinkwater gebruikt wordt, of het nu behandeld is of niet, voldoen aan deze regionale wetten. Sinds 1993 werd een nieuwe richtlijn opgesteld door de Europese Commissie en besproken door het Europees Parlement die de evolutie over de waterkennis in acht neemt. Zij bespreekt sommige onderwerpen en verwerpt er andere zoals de waterhardheid en het natriumgehalte in het voedingswater die een kleine invloed hebben op de gezondheid.

INDIEN ONS DRINKWATER VOLDOET AAN BESTAANDE NORMEN, WAAROM DAN NOG VERDER BEHANDELEN?

Ondanks het feit dat het water aan wettelijke voorschriften moet voldoen, blijft er toch de vraag of het stedelijk drinkwater aangepast is aan het gebruik dat ervan gemaakt wordt. Dat is dan ook het hoofdthema van deze brochure. Om te beginnen moeten we vooral spaarzaam omspringen met drinkwater. Door aangepaste behandelingstechnieken moeten we trachten de best mogelijke kwaliteit te bekomen. Waterbehandeling heeft tot doel bepaalde fysische of chemische bestanddelen te verwijderen of te verminderen, omdat ze enerzijds verstopping, kalkafzetting of corrosie kunnen veroorzaken of anderzijds gewoon ongewenst zijn. Met andere woorden door het te behandelen kan men zichtbare (bezinksel in het water) of onzichtbare (zoutoplossingen en kalk) onzuiverheden uit het water verwijderen. Hierbij is het nuttig te bedenken dat slechts 2 tot 3 % van al het leidingwater gebruikt wordt als drinkwater of voor het koken. De rest wordt gebruikt voor bad, was, afwas of schoonmaak. Het spreekt vanzelf dat dit water niet aan dezelfde eisen moet voldoen als het drinkwater.

HET VERSCHIL TUSSEN WATERZUIVERING EN WATERBEHANDELING

Men spreekt van waterzuivering wanneer het gaat om ingrepen door de verdeler van het water in de zuiveringsstations. De term waterbehandeling wordt enkel gebruikt wanneer het water de consument reeds heeft bereikt en er bepaalde maatregelen genomen worden om het water aan bepaalde eisen te laten voldoen.

DIENEN WIJ IN FEITE ONS LEIDINGWATER NOG WEL TE BEHANDELEN?

Zoals reeds gezegd, neemt het water – voor het opgevangen wordt – een groot aantal onzuiverheden op. Het grootste deel ervan wordt door de watermaatschappij verwijderd. Zelfs leidingwater dat beantwoordt aan de normen die de overheid oplegt, kan bepaalde oorzaken bevatten die volgende problemen kunnen geven:

  • verstopping van filters van elektrische huishoudapparaten, spoelbakken en kranen door onoplosbare deeltjes;
  • defecten door kalkafzetting;
  • corrosie van leidingen, kranen en reservoirs.

Om deze ongemakken, die bovendien veel geld kunnen kosten, te vermijden is het nodig om het water te behandelen. Men moet met andere woorden de samenstelling van het water zo veranderen binnen de grenzen die de wet bepaalt. Het gaat hier om technische aanpassingen en om het wijzigen van bepaalde parameters. Niet om het drinkbaar te maken, daar dit het werk is van de drinkwatermaatschappijen – een taak waar ze zich trouwens nauwgezet van kwijten. Wel komen deze aanpassingen eventueel tegemoet aan de bezorgdheid van de gebruiker. Denken we maar aan het drastisch verminderen van nitraten in ons drinkwater, wat vooral voor zwangere vrouwen en kleine kinderen geen overbodige luxe is.

GIDS VOOR DE BEHANDELING VAN LEIDINGWATER

Het ontharden van drinkwater is een serieuze aangelegenheid. Het gaat hier immers om een voedingsmiddel waarvan de kwaliteit onze gezondheid rechtstreeks beïnvloedt. Bijgevolg is het noodzakelijk om bepaalde elementaire veiligheidsregels in acht te nemen, meer bepaald:

  • zal men een systeem kiezen, waarvan de goede werking voldoende bewezen is en waarbij rekening gehouden wordt met de eigenschappen van het water dat behandeld wordt en met de eisen die er aan het behandelde water worden gesteld.
  • zal men voor de keuze en installatie van een systeem een beroep doen op bedrijven, waarvan de ervaring en know how bewezen wordt door hun lidmaatschap van een beroepsvereniging zoals Aqua Belgica.
  • in geval van twijfel zal men steeds een beroep doen op een beroepsvereniging zoals Aqua Belgica, die gratis alle nodige informatie verstrekt.

Om u te helpen bij het kiezen van een geschikt waterbehandelingsprocédé, vindt u hierna een beknopte gids waarin de belangrijkste problemen en de meest gebruikte oplossingen worden voorgesteld.

HET VOORKOMEN VAN TECHNISCHE PROBLEMEN

ONOPLOSBARE DEELTJES
In ons water zitten onoplosbare elementen van verschillende oorsprong. Zo zit er zand, steengruis, metaalvijlsel, mastiek- en vlasrestjes en roest in. Het zijn grove onzuiverheden die niet opgelost worden en daardoor bepaalde storingen kunnen veroorzaken, zoals:

  • verstopping van ventielen, kranen en spoelsystemen;
  • verstopping van de douchesproeier;
  • blokkering van de thermostatische kranen;
  • veroorzaken van corrosie in de leidingen.

De oplossing voor deze problemen bestaat erin het water vooraf te filteren.

KALKAFZETTING

De kwaliteit van het water dat uit onze kranen stroomt, hangt af van de geologische bodemlagen waar het doorheen stroomt vóór het opgevangen wordt. Als het door een kalkrijke bodem sijpelt, wordt het water hard. Die hardheid wordt gemeten aan de hand van een hydrotimetrische liter (TH). Ze wordt uitgedrukt in Franse graden (°f). Eén Franse graad stemt overeen met 10 g kalksteen per m³. In tegenstelling tot andere onzuiverheden, is kalksteen niet met het blote oog waarneembaar. De hardheid van water is m.a.w. onzichtbaar. De gevolgen daarentegen zijn maar al te waarneembaar: kalkafzetting in de waterleidingen is daarvan het meest opvallend.

De belangrijkste problemen die door kalkafzetting veroorzaakt worden:

  • Kalkafzetting verstopt leidingen en elektrische huishoudapparaten. Hoe hoger de hardheidsgraad en hoe hoger de temperatuur van het water, hoe groter de kalkafzetting zal zijn.
  • Waterkranen raken verstopt of zelfs stuk;
  • Dichtingen verharden en gaan lekken;
  • Spoelsystemen raken verstopt en verliezen hun spoelkracht;
  • Thermostatische kranen blokkeren en raken ontregeld;
  • Vaat- en wasautomaten raken stuk of werken slechts middelmatig;
  • Warmwatertoestellen (boilers, geisers) raken onklaar. Bovendien wordt hun warmteproductie sterk verminderd door de kalkafzetting.
  • Daardoor wordt het warm water extra duur;
  • Grotere kans op corrosie en roest, vooral bij een poreuze kalkafzetting. De oplossing voor deze problemen ten gevolge van kalkafzetting bestaat erin het water te ontharden of er polyfosfaten aan toe te voegen.

CORROSIE

Corrosie valt onmiddellijk op door de verkleuring van het leidingwater dat uit de kraantjes stroomt. Zeker na een afwezigheid van enkele dagen. Corrosie doet zich vooral – maar niet uitsluitend – voor in de gegalvaniseerde leidingen voor sanitair warm water.

De oorzaken van corrosie
Corrosie is vaak het gevolg van verschillende factoren, die vaak gelijktijdig optreden:

  • de aanwezigheid van onzuiverheden in het water;
  • de aanwezigheid van poreuze of ongelijke kalkafzetting op de leidingen.

Over het algemeen kunnen we stellen dat elk contact tussen water en een materiaal wellicht leidt tot corrosie. Het is immers niet omdat het water als drinkwater verdeeld wordt, dat het geen bestanddelen zou bevatten die corrosie kunnen veroorzaken aan gegalvaniseerde of koperen leidingen. Naast de hierboven vermelde factoren zijn er ook nog:

  • de te hoge temperatuur van het warm water, zeker in gegalvaniseerde leidingen (> 50°C);
  • het gebruik van verschillende metalen in dezelfde leiding (bv. koper en gegalvaniseerd metaal), wat in tegenspraak is met alle regels van de loodgieterij;
  • de slechte doorstroomsnelheid van het water in de leidingen.

Dit zijn slechts enkele van de vele factoren die corrosie kunnen veroorzaken.

Het belang van preventie
De gevolgen van corrosie zijn niet alleen erg schadelijk maar ook erg duur. Wellicht zullen muren en tegels verwijderd moeten worden om de ingewerkte leidingen te kunnen vervangen. Aangezien de leidingen vaak doorheen het hele huis gelegd zijn, kunt u zich de astronomische kostprijs van een dergelijke ingreep best voorstellen. Voorkomen is zoals gewoonlijk ook hier beter dan genezen.

De oplossingen
De oplossing voor een corrosieprobleem kan enkel worden uitgedokterd in overleg met een expert. Uiteraard komt er een wateranalyse aan te pas. Wellicht zal de oplossing eruit bestaan om aan het begin van de leiding een waterbehandeling aan te sluiten dat het water filtert en verzacht. Tevens zullen ook anti-corrosiemiddelen worden toegevoegd die wettelijk toegelaten zijn en in hun wettelijke doses.
Worden er fouten in de waterleiding vastgesteld (zoals het gebruik van verschillende materialen in één circuit, of een te hoge temperatuur van het warm water), dan zal waterbehandeling alleen geen oplossing bieden. In die gevallen zullen ook de leidingen en/of bepaalde parameters moeten aangepast worden, om de oorzaak van de corrosie volledig te neutraliseren.

INDIEN GEWENST, KAN MEN DE WATERKWALITEIT AANPASSEN

Het is mogelijk de smaak en de samenstelling van het drinkwater te beïnvloeden. Een verschil van enkele milligram in de samenstelling van het drinkwater kan de smaak ervan gevoelig veranderen. Dat verklaart bijvoorbeeld de grote smaakverschillen tussen de verschillende soorten bronwater en de daaraan gekoppelde merkentrouw van de consument. De aanwezigheid van bepaalde opgeloste zouten kunnen ernstige gevolgen hebben: natrium voor wie een zoutarm dieet dient te volgen, nitraten voor zwangere vrouwen, vrouwen die borstvoeding geven en zuigelingen. Maar ook de corrosie van loden, koperen of gegalvaniseerde leidingen kunnen de kwaliteit van het drinkwater wijzigen. Hiervoor is een installatie werkend d.m.v. omgekeerde osmose de beste oplossing (zie blz. 15). Ze wordt onmiddellijk achter de betrokken waterkraan geplaatst en moet zorgvuldig afgesteld zijn.

WATERBEHANDELINGSTECHNIEKEN

FILTEREN VAN WATER
Het principe van waterfiltering
Filteren van water is al zo oud als de straat. In oude teksten wordt er voortdurend naar verwezen als de eerste vorm van waterzuivering. Bezinksel werd uit het water gefilterd door middel van een zandlaag. Na verloop van tijd was het zand verzadigd en moest het vervangen worden.

De filters
In onze tijd hebben andere stoffen, die sneller en efficiënter werken, de filterende werking van zand overgenomen:
Zeeffilters voor een oppervlakkige filtering, waarbij het debiet slechts op geringe wijze wordt beïnvloed. Deze filters worden meestal vlak na de teller geplaatst en waarborgen een doorlaatbaarheid van tien tot honderd micron (1 micron is 1/1000 van een mm).
Patroonfilters die uit een opgewonden draad of poreuze plastiek bestaan. De doorlaatbaarheid ervan varieert van enkele tot een tiental micron. Door hun groter filtervermogen, beïnvloeden deze filters het debiet van het water in hogere mate dan de zeeffilters. Daarom worden ze meestal vlak vóór het kraantje of de aansluiting van een waterbehandelingstoestel geplaatst.
Pre-filtering wordt vaak toegepast in de industrie en voor de zuivering van het water in zwembaden. Het systeem is echter ook aangepast voor particulier gebruik. Dit systeem bestaat uit een of meerdere patronen met een filtergedeelte, waaraan zich, zodra het onder druk staat, een “voorlaag” van microporeuze diatomeëen (fossiele resten van microscopische diepzee-organismen) of van actieve koolstof in poedervorm hecht. Deze filters worden vlak voor de aansluiting geplaatst.

WATERONTHARDING

HET PRINCIPE VAN WATERONTHARDING
Eerste fase: de eigenlijke ontharding
Voor de waterontharding gebruikt men kunsthars die een uitwisseling van ionen veroorzaakt: het gaat om miljoenen kleine bolletjes in een reservoir, waar het te ontharden water doorheen wordt gestuurd. Eerst belast met natriumionen, ruilen ze deze om tegen calcium- en magnesiumionen die zorgen voor de waterhardheid. Dit is de actieve fase van ontharding.

Tweede fase: de regeneratie
Door het onttrekken van calcium- en magnesiumionen uit het water, raken de harsbolletjes verzadigd en verliezen ze hun onthardingsvermogen. Nochtans hoeven ze niet vervangen te worden. Door middel van een waterstroom waarin een speciaal zuiverend zout is opgelost, kunnen we ze regenereren. Wanneer deze oplossing in contact komt met verzadigde harsbolletjes, zullen deze opnieuw natriumionen opnemen. De calcium en magnesiumionen verdwijnen met het spoelwater in de afvoer. Een nieuwe cyclus van ontharding kan aanvangen.

Regeneratie volgt in grote lijnen de volgende stappen:

  • eerst worden de harsbolletjes gewassen
  • vervolgens wordt er een zoutoplossing doorheen gestuurd
  • en tenslotte worden ze gespoeld.
  • Wanneer dient men een regeneratiefase in te lassen? Het beste doet men dit op gezette tijden, afhankelijk van het toesteltype en in functie van het volume reeds onthard water of de mate van verzadiging van het kunsthars.

 

DE ONTHARDER
De ontharder is een toestel dat rechtstreeks aangesloten wordt op de aanvoerleiding. Het omvat drie onderdelen:

  • één of meerdere hars-reservoirs;
  • een zoutbakje waarin de zoutoplossing wordt verwerkt;
  • een controlepaneel waarmee de opeenvolgende onthardings- en regeneratiefases kunnen geregeld worden.

 

WATERONTHARDING HEEFT ZIJN SPOREN VERDIEND IN DE INDUSTRIE
De technieken voor waterontharding door ionenuitwisseling, maar ook door demineralisatie of ontzilting, zijn veilig en betrouwbaar. Ze werden oorspronkelijk ontwikkeld voor de voedingsindustrie, de farmaceutische en fotografische industrie, de textielindustrie, enz.

 

ONTHARDING IN DE HUISHOUDELIJKE OMGEVING: EEN GROEIENDE MARKT
Nadat de systemen hun betrouwbaarheid hadden bewezen in de industrie, werden ze ook aangepast aan het huishoudelijk gebruik. Zoals ook in andere domeinen staken elektronica en de ontwikkeling van compacte modellen hierbij een handje toe. De eigenschappen van zacht water:

  • Zacht water voor een zachte huid.
  • Ideaal voor een gezonde lichaamsverzorging.
  • Zacht water is voor dames ideaal voor een frisse en zachte huid. Voor mannen is zacht water noodzakelijk om zich glad en zonder irritatie te scheren.
  • Baden en douchen met zacht water reinigen en ontspannen je lichaam beter. Kortom, het gebruik van zacht water is van groot belang voor een betere lichaamsverzorging.
  • Dermatologen bevelen zacht water aan.
  • De normale zuurtegraad van de huid voorkomt dat bacteriën zich in de huid gaan nestelen. Maar door het gebruik van zeep wordt onze huid alkalisch. Daardoor kunnen bacteriën door onze huid dringen en infecties veroorzaken. Door de huid met zacht water te spoelen, wordt de zeep beter verwijderd en het risico op infecties verminderd.
  • Zacht water is even belangrijk als een goede shampoo.
  • Haar is soepeler, schoner en glanst beter als het met zacht in plaats van met hard water gewassen wordt. Zacht water is beter voor gezond haar.
  • Zacht water zorgt ervoor dat je wasgoed langer zijn kwaliteiten behoudt.
  • Zacht water zorgt er voor dat wasgoed langer meegaat.
  • Gedetailleerde studies tonen aan dat wassen met kalkrijk water de levensduur van het linnen met gemiddeld één derde vermindert.
  • Veel hotelhouders hebben dit bovendien in de praktijk ervaren.
  • Zacht water wast beter.
  • Ook dit is bewezen: hoe zachter het water, hoe schoner de was. Zacht water zal immers vuil en overtollige zeep beter oplossen en verwijderen.
  • Met zacht water bespaart u geld.
  • Door vooraf de kalk uit het water te verwijderen heeft u tot 50 % minder waspoeder nodig. Hard water slorpt immers 100 gr zeep op per hardheidsgraad en per m³. Met andere woorden: bij een hardheid van 30°f gaat er 3 kg waspoeder per m³ water verloren.
    Met hard water zal uw afwasmiddel het vaatwerk niet half zo mooi doen glanzen. Zelfs met het beste afwasmiddel zal u kalkafzetting op uw vaatwerk niet kunnen voorkomen of verwijderen. Met zacht water glanst uw afwas mooier en is hij ook beter en hygiënischer gereinigd.
  • Met zacht water hoeft u bij het poetsen niet zo hard te werken. Bij het schoonmaken van de badkamer of van verchroomde of roestvrij stalen voorwerpen, wordt het poetsen vergemakkelijkt dankzij zacht water. Bovendien blijft alles dan langer schoon en moet u dus niet zo vaak poetsen. Zo spaart u water, schoonmaakproducten en… spierkracht.
  • Echte fijnproevers eisen de beste ingrediënten.
  • De hardheid van water heeft ook een grote invloed op de bereiding van gerechten. Hoe harder het water, hoe moeilijker en trager het voedsel kookt. Bovendien verliest voedsel, bereid met kalkrijk water, zijn smaak. Het bewijs? Proef gewoon even een kopje koffie of thee, gezet met zacht water en ontdek wat ’n aroma vrijkomt.
  • Kalkafzetting voel je in je portemonnee.
  • Kalkafzetting vermindert drastisch de levensduur van zelfs de beste waterleidinginstallaties. Het herstellen van leidingen en het voortijdig vervangen van toestellen die erop aangesloten zijn, kan u nodeloos veel geld kosten.
  • Bovendien zal door kalkafzetting ook de energierekening aanzienlijk oplopen. In een kalkaangeslagen geiser zullen aanzienlijke warmteverliezen voortvloeien uit deze onvoldoende isolering.

HET GEBRUIK VAN POLYFOSFATEN

HET PRINCIPE
Polyfosfaten zorgen ervoor dat de hardheid van het water wordt geneutraliseerd door zich te verbinden met de calcium- en magnesiumionen die verantwoordelijk zijn voor de hardheid van het water. Op die manier wordt de afzetting van kalk vermeden en wordt de reeds gevormde kalkaanslag bovendien opgelost.

Beperkingen
In contact met water ontbinden polyfosfaten zich echter tot niet-neutraliserende bestanddelen. Hoe hoger de temperatuur, hoe sneller die ontbinding plaatsvindt. Alvorens gebruik te maken van polyfosfaten dient u een specialist te raadplegen. Hij zal nagaan onder welke omstandigheden u het meeste water gebruikt. Meer bepaald zal hij nagaan hoe warm het gemiddeld is en hoe lang het die temperatuur behoudt.

Het doseringssysteem
Het gebruik van polyfosfaten kan op twee manieren gebeuren:

  • door middel van een doseertoestel. Het oplosmiddel bevindt zich in de vorm van kristallen in een reservoir, waar het te behandelen water doorheen stroomt zodat het ermee kan reageren.
  • door middel van een pomp. Hiermee wordt afhankelijk van het debiet van het water een hoeveelheid van het oplosmiddel in het te behandelen water gebracht.

OMGEKEERDE OSMOSE

Omgekeerde osmose kan samen gebruikt worden met een filtersysteem, waarbij een fijnmazig membraan wordt gebruikt om vrijwel alle onzuiverheden in het water tegen te houden.

Er zijn vier grote verschillen tussen omgekeerde osmose en klassieke filtering:

  • omgekeerde osmose kan de kleinste opgeloste onzuiverheden verwijderen. Zelfs de fijnste filter slaagt daar niet in;
  • omgekeerde osmose is een continu proces: het membraan wordt voortdurend schoongemaakt door het overtollige water dat afgevoerd wordt. Een systeem met omgekeerde osmose heeft immers één toevoer- en twee afvoerleidingen: één voor het behandelde water en één voor overtollige water dat niet door het membraan stroomt;
  • het membraan laat nog minder onzuiverheden door dan een klassieke filter. Vandaar dat de druk erop groter is;
  • bij omgekeerde osmose moet men rekening houden met een tegendruk als het te behandelen water teveel opgeloste zouten bevat. Dat noemen we osmotische druk. Voor leidingwater is deze osmotische druk over het algemeen verwaarloosbaar klein.

 

BEPERKINGEN
Om het zelfreinigende effect en de lange levensduur van het membraan te verzekeren, moet het te behandelen water op alle punten tegemoetkomen aan de specifieke kenmerken van het membraan. Is dat niet het geval dan zal men het water vooraf moeten behandelen, bijvoorbeeld door het te ontharden. Het installeren van een systeem met omgekeerde osmose kan niet veilig gebeuren zonder grondige analyse van het te behandelen water en zonder de tussenkomst van een specialist ter zake.

HET OMKEEROSMOSESYSTEEM
Het omkeerosmosesysteem omvat over het algemeen de volgende onderdelen:

  • een voorfilter die grove onzuiverheden verwijdert die het systeem zouden kunnen beschadigen;
  • een apparaat dat het te behandelen water onder druk brengt. In een huishoudelijke omgeving zal de druk op de waterleiding hiervoor hoog genoeg zijn;
  • een of meerdere modules als steunpunten voor het membraan en die tegelijk de verschillende waterstromen sturen;
  • een verdeellijn met al dan niet een actieve koolstoffilter.

 

DE EIGENSCHAPPEN VAN HET DOOR OMKEERDE OSMOSE BEHANDELDE WATER
Omgekeerde osmose verwijdert in de eerste plaats en in aangepaste mate de verschillende zouten in het water. Onderstaande tabel geeft de gemiddelde waarden aan van de belangrijkste doorstroompercentages van de zouten voor een huishoudapparaat. De doorstroompercentages? Het gaat eenvoudig gezegd om de verhouding tussen de zoutconcentraties in het behandelde en het te behandelen water.

 

Parameters
Doorstroompercentage (%)
Totaal opgeloste zoutgehalte
10
Natrium
15
Calcium
5
Nitraten
50
Lood
5
Koper
5
Zink
5
Cadmium
5